دسته بازی پلی استیشن 1

قیمت دسته PS1

تا قبل از پلی استیشن، دکمه های دسته بازی سایر کنسول ها به صورت عددی یا با حروف الفبای انگلیسی نام گذاری میشدند. اما دسته پلی استیشن سبک جدیدی از نام گذاری را ابداع کرد که بسیار هم جالب و منحصر بفرد است. دکمه های اولین دسته پلی استیشن 1 به تعداد 4 دکمه اصلی مثلث ، دایره ، ضربدر ، مربع است که در سمت راست دسته قرار گرفته و در سمت چپ دسته نیز جهت نمای دیجیتال قرار دارد. در وسط دسته نیز دکمه های Start و Select تعبیه شده است. در بالای دسته نیز 2 جفت ماشه چپ و راست بود که برای اولین بار در دسته ای دیده شد. وجه تمایز دسته نسل جدید با دسته بازی قدیمی تر، اضافه شدن 2 آنالوگ در کنار دکمه ها بود، ضمن اینکه قابلیت لرزش دسته نیز تکنولوژی نوینی بود که سونی آنرا بدون نیاز به قطعه ای، در دسته بازی اضافه کرد.
دسته بازی پلی استیشن 1 دارای دکمه های خاص با اشکال ریاضی بود که با شوک و لرزشگر همراه با 2 آنالوگ طراحی شد. در دسته بازی کنسول نینتندو 64 و یا دسته بازی کنسول دریمکست، با تهیه قطعه مخصوص، قابلیت لرزش به دسته اضافه میشد، اما سونی در نسل جدید دسته پلی استیشن 1، قابلیت لرزش را اضافه کرده بود. دسته پلی استیشن 1 به صورت با سیم کپسول دار به پورت مخصوص وصل شده و نیازی به باطری و یا شارژ نداشت.

طراحی دسته پلی استیشن

چهار سال پس از موفقیت نسخه ابتدایی و کلاسیک دسته پلی استیشن یک، سونی نسخه جدید کنترلر پلی استیشن تولید شد که به دوال شوک معروف شد. این دسته با حفظ کیفیت نسخه اصلی، ضمن داشتن دو آنالوگ کنار هم در طرفین دکمه های Start و Select، از قابلیت لرزیدن دسته (که به ویبره یا شوک معروف شده) نیز بهره مند شد. استفاده از موتور لرزشگر و افزایش دو آنالوگ بر روی فضای خالی دسته، باعث سنگینتر شدن و البته خوشدست تر شدن کنترلر پی اس وان شد.
ترکیب و چیدمان دکمه های روی دسته دوال‌شاک پلی‌استیشن به اندازه‌ای کامل و بی‌نقص طراحی شده که سونی پس از گذشت سالها و عبور از نسلها، همان طرح اولیه را با امکانات جدید تکرار می‌کند. این دسته ی بازی با دکمه‌های جهت‌دار در سمت چپ و چهار دکمه در سمت راست و 2 دکمه استارت و سلکت در میان دسته معرفی شد که 2 ماشه L1 و L2 در سمت چپ و R1 و R2 در سمت راست بالای دسته آنرا کامل کرده بود. اما سونی پس از مدتی با افزودن 2 آنالوگ، فضای زیرین دکمه های Start و Select را پر کرد که دکمه‌های R3 و L3 نیز از طریق همین 2 آنالوگ به دسته اضافه شدند. این زبان طراحی در کنترلرهای پلی استیشن تبدیل به استانداردی محبوب شد که تا سالهای بعد و حتی تا پلی استیشن 5 نیز ادامه یافته است.